Posiadanie własnego mieszkania, a tym bardziej domu, uznawane jest za symbol wysokiego statusu majątkowego. Dotyczy to zwłaszcza krajów uboższych, w których mieszkania były drogie, a ich zdobycie wymagało wieloletniego gromadzenia oszczędności i finansowych wyrzeczeń.
Listę krajów, w których dominuje prywatna własność mieszkań, otwiera – jak wynika z obliczeń Eurostatu – Rumunia, gdzie jej udział sięga 96 proc. W czołówce pod tym względem są także Litwa (90,3 proc.), Chorwacja (90,0 proc.) i Słowacja (89,5 proc.). Niewiele im ustępują Węgry (86,3 proc.) i Polska (83,4 proc.). Z europejskich krajów pozaunijnych wysoki udział własności prywatnej notowany jest także w Macedonii (była Jugosławia), Norwegii i Serbii.
Na przeciwnym biegunie, z niskim udziałem własności prywatnej, lokują się bogatsze kraje europejskie. Najmniejszy udział ma ona w Szwajcarii (42,5 proc.), Niemczech (51,7 proc.) i Austrii (55,0 proc.). Wynika to nie tylko z wysokiej ceny własnych mieszkań, ale także ze znacznie powszechniej praktykowanego wynajmu nieruchomości.
Posiadanie własnego mieszkania ma znaczenie prestiżowe, ale korzystanie z wynajmu zwiększa społeczną mobilność, ułatwia wynajdywanie lepszej pracy, co nabiera jeszcze większego znaczenia w czasach ekonomicznej niepewności. Tym przypuszczalnie można tłumaczyć powolny, ale jednak wyraźny w licznych krajach europejskich spadek udziału własności prywatnej w strukturze posiadania mieszkań. W ciągu ostatnich sześciu lat, od roku 2010 do 2016 udział ten zmalał – na Litwie z 93,6 proc. do 90,3 proc., na Węgrzech z 89,7 proc. do 86,3 proc., w Estonii z 85,5 proc. do 81,4 proc., w Szwecji z 70,8 proc. do 65,2 proc., a w Wielkiej Brytanii z 70,0 proc. do 63,4 proc.
W Polsce w tym samym czasie udział własności prywatnej wzrósł z 81,3 proc. do 83,4 proc. Wzrost nastąpił także we Francji, Holandii i Włoszech.
>>> Eurostat o własności mieszkań
